1910 թվականի նոյեմբերի 10-ին, առավոտյան ժամը 5-ին կոմսը դուրս եկավ տնից և գնաց առաջին պատահած ուղղությամբ։ Մի քանի կարծիք գոյություն ունեն, թե ինչու մեծ կոմսը նախապատրաստեց իր հայտնի փախուստը։ Ամենատարածված կարծիքներից մեկը այն է, որ Տոլստոյը հասկացավ, որ ինքը կարող է ամբողջ կյանքը ապրել իր կողմից չսիրված կնոջ հետ։ Եվ ամենացավալին Տոլստոյի համար դա այն էր, որ նա կարող էր առանց որևէ քայլ ձեռնարկելու ապրել այդ կնոջ հետ։ Նրա հայտնի «Графиня изменившимся лицом бежит пруду» ստեղծագործությունը , դա հենց իրեն է նվիրված՝ Սաֆիա Անդրեևնային։

Տոլստոյի նոր կյանքը չստացվեց։ 10 տարի անց նա մահացավ թոքերի բորբոքումից Օստապովո երկաթուղային կայարանում՝ իր հաջորդ սերունդներին թողնելով մի մեծ դաս. Մ՚Ի ԹՈՂ, ՈՐ ԱՄԵՆ ԻՆՉ ՄԻՆՉԵՎ ՎԵՐՋՆԱԳԾԻՆ ՀԱՍՆԻ։

Մի մտածի, թե դեռ ժամանակ կա։ Ինքդ քեզ հույս մի տուր, թե ամեն ինչ այդքան էլ վատ չէ. «Դե ոչ ոքից վատ չենք ապրում էլի»։ Ալեքսանդր Մակեդոնացին 30 տարեկանում արդեն տիրում էր աշխարհը, իսկ դ՞ու… Դու ի՞նչ էս արել քո երկրի, քո մասնագիտության կամ ինչու չէ ամբողջ աշխարհի համար։

Մինչ դու բողոքում էս կյանքից, այն անցնում է… Ու ՀԱՍՏԱՏ վստահ եղիր այն կանցնի…

Եթե կյանքը դադարել է քեզ երջանկացնել, ուրեմն սկսիր ԳՈՐԾԵԼ։ Մի վախեցիր թողնել ամեն ինչ քո երազանքի համար, ինչպես արել են շատ ու շատ համարձակ մարդիկ և այժմ երջանիկ են։ Կամ գոնե հասկացիր, թե ինչն այնպես չէ քո կյանքում։ Մի վախեցիր, որ չես հաջողի. Ով վախենում է պարտվել, նա չի էլ հաղթում։ Մի նայիր ուրիշներին։ Զարթնիր, շարժվիր, մի քնիր… Ոչ վաղվանից, ոչ երկուշաբթի օրվանից, այլ հենց ՀԻՄԱ…